ANG KATAPUSAN NG MUNDO AT ANG HULING MGA BAGAY

Anuman ang kahihinatnan natin sa ating pagpanaw ay palatandaan ng ating malayang pagpili sa Diyos at sa landas ng kabanalan. At palatandaan din kung sino ang ating Diyos – ang Diyos ng katarungan at habag.

Bilang mga Kristiyano, hindi dapat nating katakutan ang kamatayan, bagkus ay paghandaan natin ito, sa paglago sa kabanalan at pagsisikap na makamtan ang buhay na walang hanggan.

Mga Katanungan

May kaibigan ako na nagbabasa ng serye ng “Naiwanan (Left Behind”) kasama ang maraming bagay tungkol sa “Paglaho (Rapture)” … totoo kayang magkakaroon ng “paglaho” tulad ng sinasabi sa mga aklat na ito?

Hindi mangyayari iyon. Ang “Paglaho (Rapture)” ay tumutukoy sa isang talata sa 1 Tesalonica, kabanata 4, na pinaguusapan ang tungkol sa mga Kristiyano na “maglalaho” sa alapaap para salubungin ang Panginoon sa himpapawid. Maraming mga Kristiyano ang naniniwala, katulad nang pinalalaganap nang aklat na “Naiwanan (Left Behind)” na ang “paglaho” para salubungin ang Panginoon ay mangyayari bago ang Malaking Kapighatian na darating sa nalalapit na panahon sa hinaharap. Ang mga Kristiyano ay basta maglalaho, sasalubungin si Hesus sa himpapawid, at pagkatapos ay babalik kasama Siya sa Langit para hintayin ang katapusan ng mundo. Ngunit sinasabi ni Pablo sa talata 17 na “… tayo na mga buhay pa at natitira,” ay maglalaho. Tandaan na … ang mga “matitira” ay maglalaho para salubungin ang Panginoon.

Ang mga aklat “Naiwanan (Left Behind)” ay hango sa talata ni Lucas 17 at may natutulad na talata ito sa Mateo 24 na nagsasabing ang pagdating ng Panginoon ay tulad sa noong panahon ni Noe at ni Lot. Ganito ang pagkakasabi sa Mateo 24: “Ang pagdating ng Anak ng Tao ay tulad sa pagdating ng baha noong panahon ni Noe. Nang mga araw na iyon, bago bumaha, ang mga tao’y nagsisikain, nag-iinuman, at nagsisipag-asawa hanggang sa pumasok si Noe sa barko. Hindi nila namamalayan ang nangyayari hanggang sa dumating ang baha at tinangay silang lahat. Gayundin ang manyayari sa pagdating ng Anak ng Tao. Sa panahong iyon, may dalawang lalaking nagtratrabaho sa bukid, kukunin ang isa at iiwan ang ikalawa. May dalawang babaing nagtratrabaho sa gilingan, kukunin ang isa at iwwan ang ikalawa.”

“Tingnan mo,” ang sabi ng mga tumataguyod sa Paglaho, “Kukunin ang isa at iiwan ang ikalawa … and Paglaho! Kukunin ni Hesus ang mga Kristiyano at iiwan ang hindi Kristiyano!” Dalawang suliranin na may ganoong pagpapakahulugan: Una, ang pagdating ni Hesus ay inihahalintulad sa panahon ni Noe at ni Lot. Makalipas ang baha, sino ang naiwan? Si Noe at ang kanyang pamilya … ang mabubuting mga tao … ang masasama ay kinuha! Matapos masunog ang Sodom at Gomorrah, sinong naiwan? Si Lot at ang kanyang mga anak na babae … ang mabubuting mga tao … ang masasamang mga tao ay kinuha! Pangalawa, natatandaan mo ang 1 Tesalonica? Sinasabi na ang mga “naiwan” ay matatagpuan si Hesus sa himpapawid. Ang mabubuting mga tao ay naiwan para salubungin si Hesus.
Sa ibang salita, ibig mong magpaiwan para ikaw ay maglaho sa alapaap at salubungin si Hesus sa himpapawid at samahan Siya sa pagbalik dito sa lupa sa Kanyang pangalawa at huling pagbabalik. Walang Paglaho na tulad ng na ipinahahayag nang mga aklat ng Naiwanan (Left Behind) … ang pananaw na iyon ay hindi ayon sa Banal na Kasulatan.12-rapture.mp3
Ano ang pinaniniwalaan ng mga Katoliko tungkol sa kung anong nangyayari matapos pumanaw?

Ang Simbahan ay naniniwala na sa kanyang pagpanaw, ang tao ay haharap sa hukuman. Ang Diyos ang hahatol sa ating mga kaluluwa kung dagliang papapasukin tayo sa langit o kung kinakailangan pa nating dumaan sa paglilinis ng ating kaluluwa sa purgatorio; o kaya’y sa impiyerno dahil sa pagtanggi nating layuan ang kasalanan at ang hindi pagnanais na humingi ng kapatawaran. Sa katapusan ng mundo, magkakaroon ng pangkalahatang kahatulan, kung saan ang mga katawan ay mabubuhay na maguli upang sumanib sa ating mga kaluluwa sa buhay na walang hanggan, sa langit man o sa impyerno.

Anuman ang kahihinatnan natin makalipas nang pagpanaw ay palatandaan ng ating malayang pagpili sa Diyos at sa landas ng kabanalan. At palatandaan din kung sino ang ating Diyos – ang Diyos ng katarungan at habag.

Bilang mga Kristiyano, hindi natin dapat katakutan ang kamatayan, bagkus ay paghandaan natin ito, sa paglago sa kabanalan at pagsisikap upang makamit ang buhay na walang hanggan.
Bakit naniniwala ang Simbahang Katoliko sa Purgatoryo?

Ang paniniwala ng Simbahang Katoliko sa Purgatoryo ay tunay na hango sa Banal na Kasulatan! Una sa lahat, mahalagang maunawaan kung ano ang paniniwala ng Simbahan tungkol sa purgatory. Ganito ang paglalarawan ng Katesismo sa purgatoryo: “Ang lahat na namamatay sa grasya at pagkakaibigan ng Diyos, ngunit hindi pa lubos na malinis, ay tiyak ang walang hanggang kaligtasan; ngunit matapos na pumanaw, magtitiis muna sila sa paglilinis ng kaluluwa, upang makamtan ang kabanalang kinakailangan sa pagpasok sa kagalakan sa langit. (CCC 1030).

Ang Simbahan ay naniniwala na ang purgatory ay hindi isang walang hanggang estado, kundi ay kalagayan ng paglilinis ng kaluluwa bago makapasok sa walang hanggang buhay na kasama ang Diyos sa langit.

Itinuturo sa Banal na Kasulatan na ano mang bagay na marumi sa paningin ng Diyos ay hindi maaring pumasok sa langit (Pahayag 21:27). Inilalarawan din sa Banal na Kasulatan ang lugar kung saan ang tao ay pumupunta at pinagtitiisan ang kawalan, ngunit maliligtas siya, kaya lang ay para siyang nagdaan sa apoy (1 Corinto 3:13-15). Ang purgatory is isang lugar na nagpapalinis sa atin nang anumang karumihan na nasa atin sa sandal nang ating pagpanaw, na magpapahintulot sa atin na makapasok sa harapan ng Diyos ng walang bahid ng kasalanan.

MAGHANAP NG PAROKYA NA BABALIKAN.

Kailangan ng gabay sa paghanap ng parokyang malapit sa inyo?

HANAPIN NGAYON